Delft

9 april 2018 - Pachchilapalli, Sri Lanka

3 man en 1 vrouw sterk was het gezelschap dat mij de volgende dag kwam ophalen om naar Delft te gaan. Het  was  nog een beste reis. Eerst van de kust terug naar Jaffna, langs straten vol met drukke winkeltjes en brommers en motors en ongeorganiseerd verkeer. Maar zowaar oom agent let ook hier goed op en we kregen een boete voor ongeoorloofd inhalen. Het inhalen is hier ook net een russische roulette. Als je bv. Als auto een tuk tuk gaat inhalen kan het zo maar zijn dat jij dan ook nog tegelijkertijd wordt ingehaald door een motorfiets en dat er bij de tegenliggers al een bus aankomt die een fiets aan het inhalen is.
Via de grootste brug van Sri Lanka reden we naar een eilandje om daar de boot te pakken. Dat van die grootste brug werd vol trots verteld, maar het was niet eens een brug. Het was een soort dijk van 7 kilometer lang en 7meter breed en 3 meter hoog opgestapelde stenen waar ze een laagje asfalt overheen hebben gelegd. Even vergeten de boel te egaliseren! Dus het leek wel een 8baan.
De bootreis was fantastisch. Een open houten boot, zo een waar ook vluchtelingen mee aankomen in Lampedusa. Het was rustig weer dus puur genieten voor een uur lang.
Delft Island is ooit eerst door de Portugezen maar later door de Nederlanders bezet geweest. Ten tijden van Jan Pieterszoon Koen zal ik maar zeggen zijn er op het eiland heel wat speciale bouwsels gemaakt. Allemaal van opgestapelde stukken koraal. Echt prachtig om te zien. We bezochten ook nog een Dutch Fort en daar zijn er wel meer van in Sri Lanka. Behalve zieltjes winnen en handel drijven hebben de Nederlanders daar mooie bouwwerken achter gelaten. Ik denk dat ze toen ook bezig zijn geweest de weggetjes op het eiland te asfalteren en dat ze er daarna geen onderhoud meer aan hebben gepleegd. Mozes kriebel wat een hobbels en gaten en dat in een Tuk tuk! Eiland zelf heeft veel te lijden van droogte. Nogal dor en kaal en armoedig. Ook nog wilde paarden gezien, waarvan de voorvaderen ook door nederlanders zijn achter gelaten. Beetje Oostvaarders plassen verhaal. Het worden er steeds meer en er is bijna niets te eten.
Terugreis met de boot stuk avontuurlijker, er stond nl. Nogal wat wind. Geeft de boot een aardige op en neergang!

Foto’s

1 Reactie

  1. Karen:
    9 april 2018
    Leuke verhalen! Herkenbaar. Ik was ook op Delft geweest met suranga. Wij hebben wel avonturen daar beleefd. Vraag suranga maar is als je hem ontmoet. De paarden vond ik bijzinder om daar te zien. Ik vind het erg leuk om je verhalen te lezen. Mooi dat je de mensen daar leert kaas maken!!!