Daar gaan we weer

Na een verkwikkende slaap en nog steeds levend om half negen vertrokken voor weer een lange etappe. Dit soort autotochten zijn niet echt mijn ding. Je ziet veel mooie dingen hoor onderweg, maar ze gaan te snel voorbij. Bv de verandering van de tijdzone staat keurig aangegeven langs de snelweg. Zelfs met een parkeerplaatsje erbij, maar wij denderen alweer verder. Bij het middelpunt van Canada, dat ook langs de weg werd vermeld was dan weer geen gelegenheid om te parkeren. En bij het punt waar de waterstromen in Canada wisselen ook al niet. En dat waren dan weer plaatsen waar een cache lag. De rivieren aa de ene kant stromen naar de Atlantiche Oceaan en aan de andere kant naar de Hudson Bay.

Dan was er ook nog gedoe over de plaats waar we zouden picknicken dus je begrijpt: ik ga liever lopend of op de fiets. Maar dat is voor 2000 kilometer niet te doen. We reden bijna de hele dag langs Lake Superior. Bij nakijken op Google blijkt dat meer 2 x zo groot als Nederland! Ons onderkomen van vandaag is ook indrukwekkend. Heel huis voor onszelf. Na een borreltje nog wat door het dorp gescharreld, maar niets gevonden. Morgen weer een dag