Dinsdag 3 mei

In plaats van overnachten op de boerderij boven op de berg ben ik te slapen gelegd in Nefza, een dorpje 20 kilometer verder noordwaarts, in een hotel. De baas van het project, Zied, vond het niet gepast dat ik s nachts alleen op de boerderij zou zijn. Mijn telefoon was spontaan op de heersende tijd gezet, dat had ik voor de zekerheid even gecheckt. De wifiverbinding in het hotel is alleen bruikbaar in de lobby. Op mijn kamer had ik de Ipad als wekker gebruikt en zo kwam het dat ik in vol ornaat om 6.19 uur klaar zat voor het ontbijt. Maar helaas was mijn Ipad niet spontaan op de goede tijd gegaan en dan houd je dus een uur over! Maar wat blijkt bij daglicht: het hotel heeft zelfs een zwembad.

De nieuwe kaasmakerij ziet er picobello uit. De mogelijkheid om hygiënisch te werken is nu ook aanwezig. Ook de arbeidsomstandigheden zijn behoorlijk verbeterd. Er is nu warm en koud stromend water, er zijn elektrisch aangedreven roermechanismen en er is een mevrouw die constant alle gebruikte gereedschappen schoonmaakt.

Het enige teamlid dat de Franse taal machtig was en ook zo’n beetje de leiding over het  geheel heeft liep tijdens de ochtend opeens om onduidelijke reden weg. Zie je dan maar eens verstaanbaar te maken in het Tunesisch!

We werden ook nog getrakteerd op een ontzettende onweersbui. Van die grote hagelstenen op het plaatijzeren dak, maak jezelf dan maar eens verstaanbaar. Niet te doen.

Het restaurant was vandaag gesloten en toen ik Zied om iets te eten vroeg was het aanbod een pakje Tuc en een pakje chocolade wafels, lekker hoor in combinatie met een glaasje water! Gelukkig was een van de medewerkers zo lief om me een deel van haar broodje met gebakken ei te geven.