Monstertocht

Het weer was stukken beter vandaag dus gingen Rikus en ik een barre tocht maken. Paden zijn er bijna niet dus je struint dan over de berkenboompjes. Je moet je voorstellen dat je over struikheide loopt. En die groeit dan onder andere ook over rotsblokken heen en daar vlak naast zo’n blok steen is dan weer lucht met uitlopers van die boompjes, zodat je enorm moet uitkijken waar je je voeten zet. Ik vind de omgeving vrij overweldigend maar wel er veel van hetzelfde. Maar als je heel goed kijkt zie je op microniveau toch hele leuke dingen. Bv. tientallen verschillende mossen, hele kleine plantjes die wij in Nederland in het groot hebben (vrouwenmantel onder andere) en naarbeneden gesodemieterde rotsblokken waar dan in verloop van tijd de randjes afslijten en er ook mos op gaat groeien en daarna dus nog veel meer leven. We waren, gelukkig, onze waadschoenen vergeten en werden op onze tocht uiteindelijk gestuit door een rivier waar we niet overheen konden. Gelukkig maar want Rikus is onvermoeibaar en ik heb het dan op een gegeven moment echt wel gehad. Per dag zien we de sneeuwvelden krimpen.