4 november

Om half 8 was ik present bij de Casa alwaar mijn gids Ajub al op mij wachtte.

Met z’n 2en op de Boda (motorfietjsje) naar voorbij Mount Elgon Hotel. Daar zouden we de tocht beginnen.

Goeie genade wat een tocht. De paden waren nog drijfnat van de regen van gisteren dus vrij snel hadden mijn schoenen het profiel vol met natte klei en had ik helemaal geen grip meer. Dat is lastig lopen. We gingen ook behoorlijk snel omhoog, niet alleen het tempo maar ook de stijging. Eerst nog door wat nederzettingen en beetje landbouw. Bv. 10 maisplanten, 5 koolpanten en wat boontjes, maar al snel waren ook de kleine hutjes verdwenen en bleven alleen de bananenbomen, naaldbomen en matokibomen over (ook een soort banaan). Indrukwekkend allemaal en zo anders dan ik gewend ben. Ik had wel moeite om de gids te volgen, ook al omdat ik mijn schoenen niet meer vertrouwde.

We moesten ook langs een ‘ladder’ door een slucht. Dat zijn gewoon een groot aantal boomstronken en takken die daar listig omheen geweven zijn. Zo klauterden we nog verder omhaag. De uitzichten waren adembenemend. Je kunt een heel eind de vallei inkijken.

Weer terug naar beneden kwamen we weer door de nederzettingen en werd ik besprongen door schattige kindertjes, die gelijk met hun grijpgrage handjes in je broekzakken gaan zitten.

Na dit wonderschone, maar vermoeiende avontuur de reis weer opgepakt en me naar Iganga laten verplaatsen met een taxiauto waarvan de schokbrekers hun beste tijd wel hadden gehad. In Iganga werd ik opgewacht door Patrick die mij in zijn auto nog 20 miles verder noordwaarts bracht naar Luuka. Nee echt in de middel of nowhere. Er kwam geen eind aan die rode kleien weg. Heel veel wagens stampvol geladen met suikerriet maakten dat we regelmatig aan de kant moesten.

De accommodatie is wel goed. Alleen geen internet. En mijn Eboeken zijn bijna op!

En ook geen warm stromend water, maar dat valt wel mee, het water is hier niet zo koud.

Ik hoef ook niet bang te zijn dat ik hier de rest van mijn geld ga verbrassen, want er is gewoon niks. Wel wat ze noemen een trading centre, maar dat is gewoon waar iedereen z’n 2 tomaten, 3 kolen en 5 aardappels komt verkopen.