6 november

Vroeg op en dan is het wel lekker om nog even een wandelingetje te maken met de verrekijker in de tas. Valt het minder op! Wie schertst mijn verbazing: staat er ineens een blanke man in de eetzaal. Blijkt van een team Amerikaanse artsen die hier elk jaar een ronde langs scholen en ziekenboegen en kerken maken om mensen in te enten en onderzoek op HIV en locals te trainen om de rest van het jaar hetzelfde te doen. Dat is wel gezellig. Er staat ook ineens een ontbijtbuffet klaar met een echte keuze als belegjes. Ben ook al voor het diner uitgenodigd. Stuk prettiger dan in je eentje eten.

Ugandees kwartiertje duurt hier zelfs bijna een uur. Ik zou om 9.30 opgehaald worden en Patrick was er 10.15.

Er waren wat dames opgetrommeld en ik hield een praatje in het Engels over Feta maken. Werd netjes vertaald, tenminste dat neem ik aan. Het proeven van de meegebrachte feta was hilarisch. Maar goed, daarna gingen we in het echt feta maken. Eerst pasteuriseren en dan terugkoelen. Dat alleen duurde al 3 uur. Moest het echte maken nog beginnen. En iedereen bleef geduldig wachten en kijken en beetje praten. Ik werd ondertussen even teruggereden naar het hotel voor een lunch. Plannen kunnen ze hier niet, want het zou klaar zijn als we eraan kwamen maar nee hoor. Nog lang wachten. Lunch onderweg in de auto opgegeten, maar was niet nodig want de melk was nog steeds aan het terug koelen.

Uiteindelijk was de melk nauwelijks gestremd dus ik heb besloten tot morgen te wachten.

Wachten en wachten hadden we de hele dag al gedaan.

Nog wel een lijstje doorgenomen met hoe het er aan toe gaat in kaasmakerij kwa hygiëne enzo. Al met al vonden ze het zeer leerzame dag.

S Avonds boel drukte met 16 Amerikanen die terug waren van hun missie om in te enten, brillen te verstrekken en wat iets meer. Ze bleken ook nog eens Wifi te hebben dus dat was prettig.