Ruig

Vandaag stond er een tocht langs de verlaten loodmijnen op het programma, van Keld naar Reeth maar dan bovenlangs. Het werd een barre tocht van 18 kilometer, maar wel gigantisch mooi. Eerst door vrij ruig terrein stijgen, heel anders dan de vorige dagen. Veel rotsen, beekjes en smalle passages. Maar wat het zo bar maakte was de harde wind en de miezerregen. Je waaide bijna van het pad. Boven kwamen we op een vlakte waar ooit loodmijnen waren. Het leek wel of we op de maan liepen, allemaal bergen met grind en slakken (wat overblijft als je steen hebt gesmolten). Die slakken waren nog wel zwaar, want ze bevatten nog steeds lood. Er waren ook verlaten smelterijen en er stonden nog wat oude roestige karretjes. We zagen ook fossielen in kalksteenrotsen. En een hele berg speciale vogels: tapuit, roodborsttapuit, goudplevier, waterspreeuw en beflijster.
Op het laatst van de tocht liepen we weer over de moors en grappig detail is dat ze kleine percelen heide gecontrolleerd af laten branden om zo de heide te verjongen. Dit is voor de Famous Red Grouse, het schotse sneeuwhoen. Die houdt namelijk van jonge heide. En dat allemaal om ze dan daarna af te gaan schieten! Dat is ook waarom hier weinig roofvogels zijn, ze worden geschoten omdat ze anders concurrent zijn voor de jagers.